Beulah Louise Henry zapisała się w historii jako twórczyni ponad stu wynalazków z dziedziny technologii użytkowej i zabawkarskiej. Amerykanka zdobyła 49 patentów w czasach, gdy udział kobiet w inżynierii był marginalny. Jej innowacje obejmowały zarówno udogodnienia codziennego życia, jak i nowatorskie rozwiązania techniczne wykorzystywane w produkcji i transporcie.
Pochodzenie i wczesne zainteresowania
28 września 1887 roku w Raleigh w Karolinie Północnej urodziła się Beulah Louise Henry. Rodzina miała artystyczne zacięcie. Ojciec był krytykiem sztuki, matka malarką, a brat autorem tekstów. Wywodziła się ze znanej rodziny amerykańskiej. Wśród jej przodków był Patrick Henry, bohater amerykańskiej rewolucji, a także W.W. Holden, gubernator Karoliny Północnej, oraz Benjamin Harrison, prezydent USA.
Od najmłodszych lat fascynowała się techniką. Już jako dziewięciolatka rysowała szkice urządzeń mających poprawić codzienne życie. Edukację zdobywała w Presbyterian Colleges oraz Elizabeth College w Charlotte.
Nie ukończyła jednak tych placówek z myślą o karierze naukowej czy technicznej. Wybrała własną drogę, opierając się na dociekliwości i kreatywności, nie zawsze akceptowanej w tamtych czasach wśród kobiet.
Pierwszy patent uzyskała już w 1911 roku. W 1912 roku otrzymała patent na próżniową wytwornicę lodów. To był zwiastun dalszych sukcesów. Urządzenie pozwalało na łatwe przygotowanie domowych lodów bez konieczności użycia dużych ilości lodu, co było znacznym ułatwieniem dla gospodarstw domowych.
Własna firma i przełomowe wynalazki
Rok 1919 przyniósł przeprowadzkę do Nowego Jorku. Henry założyła tam własne przedsiębiorstwo, najpierw Henry Umbrella and Parasol Company, a później B.L. Henry Company. W tych firmach opracowywała i wdrażała kolejne wynalazki. Jednym z najbardziej znanych patentów był parasol z wymiennym poszyciem typu „snap-on”. Pozwalał dopasować kolor parasola do stylizacji bez potrzeby zakupu nowego modelu.
Wynalazek spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. Prawa do niego sprzedała za pokaźną sumę, co umożliwiło jej dalszą działalność badawczo-wynalazczą.
W latach trzydziestych i czterdziestych ubiegłego wieku zainteresowała się także zabawkarstwem i tekstyliami. Opracowała między innymi lalkę „Miss Illusion” z oczami zmieniającymi kolor i domykającymi się.
Stworzyła też lalkę z ramionami poruszanymi poprzez wypełnienie gumowego szkieletu wodą, co sprawiało, że zabawka wydawała się bardziej realistyczna.
Maszyna do szycia i inne innowacje
Szczególnie ceniona w przemyśle była jej maszyna do szycia bez czółenka. Patent uzyskała w 1940 roku. Urządzenie znacznie przyspieszało pracę, eliminowało kłopotliwe plątanie nici i ułatwiało obsługę szczególnie niewprawnym użytkowniczkom.
Inne wynalazki Henry obejmowały wielofunkcyjny protograf, pozwalający na sporządzanie kilku kopii bez użycia kalki. Były też gumowe mydełka z gąbką, automatyczny otwieracz do puszek, a nawet urządzenia do produkcji dźwięków w zabawkach.
Wiele z tych rozwiązań trafiło do masowej produkcji. Część z nich nadal jest wykorzystywana w przetworzonej formie w przemyśle. Na przykład maszyna do szycia bez czółenka znajduje zastosowanie w fabrykach na całym świecie.
Kariera i życie prywatne wynalazczyni
W latach 1939 do 1955 Henry pracowała jako wynalazca dla Nicholas Machine Works. Konsultowała także dla innych firm, między innymi Mergenthaler Linotype Company i International Doll Company. Pozostała niezależna zawodowo i prywatnie. Mieszkała w nowojorskich hotelach i nigdy nie wyszła za mąż. Zatrudniała modelarzy, rysowników i prawników patentowych pomagających jej wdrażać idee w życie.
Sama, mimo braku wykształcenia technicznego, tworzyła prototypy z dostępnych w domu materiałów. Udowadniała realność swoich koncepcji nawet sceptykom. Oprócz działalności wynalazczej angażowała się także społecznie. Była członkinią Audubon Society, Ligi Ochrony Zwierząt oraz wspierała Muzeum Historii Naturalnej.
Do końca lat trzydziestych XX wieku zyskała przydomek „Pani Edison”. Uznawano ją za jedną z najbardziej płodnych i wszechstronnych wynalazczyń w historii USA. W 2006 roku pośmiertnie została wpisana do National Inventors Hall of Fame.
O autorze: przez wieki
