Dolly Parton od dzieciństwa śpiewała w rodzinnym zborze i już w wieku ośmiu lat dostała pierwszą prawdziwą gitarę od wuja. Po szkole średniej wyjechała do Nashville, by zostać gwiazdą country, co przyniosło jej ponad pięćdziesiąt albumów i tysiące skomponowanych utworów.
Początek drogi Dolly Parton
Wytwórnia Monument Records próbowała początkowo przekształcić Parton w artystkę popową po jej przyjeździe do Nashville w 1964 roku. Debiutancki album Hello, I’m Dolly ukazał się w 1967 roku, a duet z Porterem Wagonerem „The Last Thing on My Mind” wszedł na czołówki list.
Pierwszy solowy hit „Joshua” dotarł na szczyt zestawienia country w 1971 roku, otwierając erę sukcesów komercyjnych. Dwa lata później „Jolene” stała się ikonicznym utworem definiującym jej artystyczny styl i rozpoznawalność.
W 1974 roku napisała „I Will Always Love You” jako artystyczną odpowiedź na zakończenie współpracy z Wagonerem. Zachowanie praw autorskich do tego utworu przyniosło jej ogromne dochody po wersji Whitney Houston, pokazując biznesową przezorność artystki.
Przełom telewizyjny i kariera solowa
Program Portera Wagonera w 1967 roku dał Parton dostęp do szerokiej publiczności, a seria wspólnych hitów ugruntowała jej pozycję w country. Decyzja o zakończeniu tej współpracy i przejściu na karierę solową była ryzykowna, ale przyniosła artystyczne wyzwolenie.
Potrójny sukces z 1974 roku pokazał siłę jej talentu – „Jolene”, „I Will Always Love You” i „Love Is Like a Butterfly” jednocześnie dominowały na listach przebojów. W 1977 roku Grammy za „Here You Come Again” potwierdziła jej status głównej gwiazdy gatunku.
Utwór „9 to 5” z 1980 roku osiągnął szczyt na trzech różnych listach – country, pop i muzyki dorosłych, co czyniło ją jedną z nielicznych artystek z takim wyczynem. Duet z Kennym Rogersem „Islands in the Stream” z 1983 roku stał się kolejnym mega-hitem przekraczającym granice gatunku.
Ekran i przedsiębiorczość rozrywkowa
Filmowa komedia z 1980 roku przyniosła Parton debiut aktorski u boku Jane Fondy i Lily Tomlin oraz nominację do Oscara za muzykę. Kolejne role w The Best Little Whorehouse in Texas, Steel Magnolias i innych produkcjach pokazały jej wszechstronność sceniczną.
W 1986 roku otworzyła park rozrywki Dollywood w Pigeon Forge, który rozwinął się w całą firmę obejmującą park wodny i teatry. Musical 9 to 5 z 2009 roku zaznaczył jej wejście w świat teatru jako kompozytorki broadwayowskiej.
Wprowadzenie do Country Music Hall of Fame w 1999 roku i Rock and Roll Hall of Fame w 2022 roku potwierdziło jej wpływ na amerykańską muzykę. Nagroda Jean Hersholt Humanitarian Award w 2025 roku doceniła działalność charytatywną wykraczającą poza scenę.
Nowe nagrania i Broadway
Album Rockstar z 2023 roku zadebiutował na trzecim miejscu Billboard 200, osiągając najlepszy wynik w jej długiej karierze. Singiel „If You Hadn’t Been There” wydany w marcu 2025 roku uczcił pamięć zmarłego męża Carla Deana.
Gościnny udział w utworze Sabriny Carpenter „Please Please Please” pokazał jej ciągłą obecność w aktualnym obiegu muzycznym. Autobiograficzny musical Hello, I’m Dolly planowany jest na premierę broadwayowską w 2026 roku.
Rezydencyjne występy w Las Vegas pierwotnie zaplanowane na 2025 rok przesunięto o rok z powodu zabiegów medycznych. Parton mimo ośmiu dekad życia wciąż tworzy nową muzykę i rozszerza swoją artystyczną obecność.
O autorze: przez wieki
