Żaden generał w chińskiej historii nie osiągnął takiego dynastycznego wpływu jak Dugu Xin, którego córki zostały cesarzowymi trzech różnych dynastii. Jego potomkinie rządziły Chinami przez ponad trzy stulecia, czyniąc go najważniejszym teściem w dziejach Państwa Środka. Życie tego wojownika zakończyło się tragicznie, ale jego rodzina kształtowała losy imperium przez kolejne pokolenia.
Małżeństwa córek
Trzy córki Dugu Xina poślubiły mężczyzn, którzy zostali cesarzami lub stali się ojcami dynastycznych założycieli. Yuwen Yu, mąż najstarszej córki, objął tron Północnej Zhou jako cesarz Ming. Qieluo, siódma z córek, wyszła za Yang Jianga i została cesarzową Wenxian dynastii Sui.
Czwarta córka poślubiła Li Binga, księcia Tang, którego syn Li Yuan założył dynastię Tang. Dzięki tym związkom Dugu Xin został teściem dwóch cesarzy i dziadkiem cesarzowym kolejnych władców.
W latach 604–907 każda chińska dynastia cesarskich miała korzenie w jego rodzinie.
Kariera wojskowa i tragiczny koniec
W 534 roku Dugu Xin opuścił dwór cesarza Xiaowu i przyłączył się do warlorda Yuwen Tai na zachodzie. Po wczesnej porażce zbiegł na południe, gdzie spędził trzy lata w państwie Liang, zanim powrócił i odzyskał wpływy. Zdobył Luoyang w 537 roku, dawną stolicę Wei, prowadząc kampanie przeciwko Wschodniej Wei.
W 548 roku otrzymał tytuł jednego z ośmiu najważniejszych generałów, co potwierdziło jego wysoką pozycję.
Mimo sukcesów regent Yuwen Hu zmusił go do samobójstwa w 557 roku. Cesarz nadał mu pośmiertne imię Li, oznaczające „niepokorny”.
Pamięć trwająca wieki
Cesarz Wen z dynastii Sui, zięć Dugu Xina, przyznał mu tytuł Duke Jing of Zhao. Cesarzowa Dugu Qieluo kazała wznieść świątynię ku jego czci w stolicy Daxing w 583 roku.
Archeolodzy odnaleźli ruiny tej budowli w 1997 roku na terenie kampusu uniwersyteckiego w Xi’an, gdzie dziś znajduje się Uniwersytet Jiaotong. Dynastia Tang uhonorowała go tytułem księciem Liang, utrwalając pamięć o generale, którego potomkowie kształtowali Chiny przez trzy stulecia.
O autorze: Alicja Samp
Magister filologii polskiej. Uważa, że literatura nie istnieje bez historii, a historia bez literatury. Interesuje ją historia kobiet. Podejmuje problematykę z pogranicza historii i innych nauk. Zajmuje się redakcyjną i techniczną stroną funkcjonowania portalu przezwieki.pl.
