Ich ślub był sensacją, a życie – mieszanką podziwu, ciekawości i tragedii. Anna Haining Bates i Martin Van Buren Bates, na zawsze zapisali się w historii jako najwyższe małżeństwo wszech czasów. Jak wyglądało ich codzienne życie?
Dzieciństwo gigantów
Anna Haining Swan przyszła na świat 6 sierpnia 1846 roku w Mill Brook w Nowej Szkocji. Jej rodzice i rodzeństwo byli przeciętnego wzrostu, ale Anna już jako niemowlę wyróżniała się znacznymi rozmiarami. W wieku czterech lat mierzyła 137 cm, a w wieku 10 lat miała już 185 cm i ważyła ponad 90 kg.
W wieku 15 lat osiągnęła 213 cm, a swój ostateczny wzrost – 241 cm – osiągnęła w wieku 18 lat. Jej stopy mierzyły ponad 36 cm, a dłonie i proporcje ciała były harmonijne, co czyniło ją osobą nie tylko wyjątkowo wysoką, ale też urodziwą i sprawną.
Martin Van Buren Bates urodził się 9 listopada 1837 roku w Letcher County w Kentucky. W wieku 12 lat mierzył już ponad 183 cm i ważył 90 kg. Ostatecznie osiągnął 236 cm i ważył ponad 215 kg.
Był nie tylko olbrzymem, ale też człowiekiem wykształconym – studiował na Emory & Henry College, a podczas wojny secesyjnej służył jako kapitan w armii Konfederacji, gdzie jego wzrost budził respekt na polu walki.
Kariera w cyrku
Zarówno Anna, jak i Martin, zanim się poznali, zarabiali na życie występując w cyrkach. Anna została odkryta przez P.T. Barnuma w wieku 16 lat i przez kilka lat była gwiazdą jego American Museum w Nowym Jorku. Barnum reklamował ją jako „najwyższą kobietę świata”, ubierał w suknie z setek metrów tkaniny i wystawiał obok najniższych karłów, by podkreślić kontrast.
Anna uczyła się w tym czasie aktorstwa, śpiewu i gry na pianinie, a jej występy przyciągały tłumy. Była inteligentna, utalentowana i lubiana przez publiczność.
Martin po wojnie również dołączył do trupy Barnuma. Występował w USA i Kanadzie, a jego siła i postawa budziły podziw. Oboje podróżowali po Europie, gdzie Anna występowała nawet przed królową Wiktorią.
Miłość olbrzymów
Anna i Martin poznali się w Halifaxie podczas występów cyrkowych. Szybko się zaprzyjaźnili, a ich związek wzbudzał sensację. Po dwóch latach zaręczyn pobrali się 17 czerwca 1871 roku w londyńskim kościele St Martin-in-the-Fields.
Ich ślub był wydarzeniem medialnym: na uroczystości pojawiły się tłumy gapiów, a gazety opisywały specjalnie zamówione, gigantyczne meble i suknie z setek metrów materiału. Królowa Wiktoria podarowała Annie suknię ślubną i diamentowy pierścień, a Martinowi – złoty zegarek z dedykacją.
Po ślubie para zamieszkała w Seville w stanie Ohio. Kupili 120–130 akrów ziemi i zbudowali dom z drzwiami o wysokości 2,6 m i specjalnie zamówionymi meblami. Ich łóżko miało długość 3 metrów, a lustra i stoły były projektowane na miarę.
Tragedie rodzinne
Anna i Martin mieli dwoje dzieci, z których żadne nie przeżyło niemowlęctwa. Ich córka urodziła się martwa w 1872 roku, ważąc 8,1 kg – tyle, ile Anna ważyła jako noworodek.
W 1879 roku Anna urodziła syna o wadze 10,8 kg i długości 71 cm (do dziś jest to rekord Guinnessa jako najcięższy noworodek w historii). Chłopiec przeżył zaledwie 11 godzin.
Strata dzieci była dla pary ogromnym ciosem, ale mimo tragedii, Anna i Martin pozostali razem, wspierając się nawzajem.
Ostatnie lata życia małżonków
Po narodzinach drugiego dziecka Anna i Martin ograniczyli występy, skupiając się na życiu w Ohio. Ich dom był miejscem licznych wizyt ciekawskich, ale para starała się prowadzić spokojne, godne życie.
Anna zmarła niespodziewanie na zawał serca 5 sierpnia 1888 roku, dzień przed 42. urodzinami. Martin przeżył ją o ponad 30 lat, zmarł w 1919 roku i został pochowany obok żony.
O autorze: przez wieki
