Urządzenie opatentowane w 1843 przez Nancy M. Johnson zrewolucjonizowało produkcję lodów i uczyniło ten deser dostępnym dla szerokiego grona odbiorców. Jej ręczna wirówka chłodnicza zastąpiła żmudne metody przygotowywania lodów, a jako jedna z nielicznych kobiet tamtej epoki zarejestrowała wynalazek na własne nazwisko.
Patent na rewolucję kulinarną
We wrześniu 1843 Nancy Johnson otrzymała patent na urządzenie nazwane „Artificial Freezer”. Konstrukcja opierała się na pionowej osi z bębnem wyposażonym w łopatki, które mieszały masę podczas zamrażania.
Mechanizm zapobiegał przyleganiu mieszanki do ścianek pojemnika, co gwarantowało kremową teksturę produktu. Zewnętrzna beczka wypełniona lodem i solą obniżała temperaturę wewnętrznego cylindra, w którym zamrażała się śmietankowa masa.
Urządzenie pozwalało nawet na jednoczesne przygotowanie dwóch smaków dzięki przegrodzie dzielącej cylinder. Johnson sprzedała patent Williamowi G. Youngowi z Baltimore za dwieście dolarów w 1848, a kupiec udoskonalił konstrukcję i wprowadził ją na rynek.
Przemysł lodowy dla mas
Przed wynalazkiem Johnson produkcja lodów zajmowała godziny i wymagała ciągłego ręcznego mieszania. Jej wirówka uprościła proces do poziomu, który umożliwił masową produkcję.
Young sprzedawał urządzenie pod nazwą „Johnson Patent Ice-Cream Freezer”, zachowując nazwisko wynalazczyni. Technologia rozprzestrzeniła się błyskawicznie, obniżając koszty i czyniąc lody dostępnymi dla klas średnich i niższych.
Choć Johnson zarobiła na wynalazku zaledwie półtora tysiąca dolarów w całym życiu, jej patent położył fundamenty pod współczesny przemysł mrożonych deserów. Decyzja o zarejestrowaniu patentu na własne nazwisko miała wymiar przełomowy w epoce, gdy przepisy ograniczały prawa majątkowe kobiet.
Życie rodzinne i zaangażowanie misyjne
Nancy Johnson przyszła na świat w grudniu 1794 w Nowym Jorku. W 1823 poślubiła Waltera Rogersa Johnsona, naukowca i pierwszego sekretarza American Association for the Advancement of Science.
Para adoptowała dwoje dzieci – Waltera W. Johnsona i Mary Marię Stroud. Wspólnie z siostrą Mary Nancy działała w American Missionary Association, organizacji wspierającej lokalne wspólnoty.
W 1862 siostry wyjechały do Port Royal w Karolinie Południowej, by uczestniczyć w Eksperymencie z Port Royal. Program miał przygotować wyzwolonych niewolników do samodzielnego życia poprzez edukację i organizację zajęć praktycznych.
Śmierć Johnson
Johnson mieszkała w Filadelfii w czasie składania wniosku patentowego, później przeniosła się do Waszyngtonu. Zmarła w kwietniu 1890 w stolicy, mając dziewięćdziesiąt pięć lat.
Spoczęła na cmentarzu Oak Hill w Waszyngtonie obok pozostałych członków rodziny. Jej patent US3254A do dziś uznawany jest za podstawę konstrukcji nowoczesnych maszyn do produkcji lodów.
O autorze: przez wieki
