Aleksander Wielki: podboje i panowanie
- Aleksander Wielki odniósł swoje pierwsze sukcesy militarne, jeszcze zanim został królem. W wieku zaledwie 18 lat brał udział w bitwie pod Cheroneą (338 r. p.n.e.). Dowodził wówczas konnicą, która finalnie przyczyniła się do zwycięstwa Macedończyków. W toku bitwy przyszły wielki wódz zastosował bardzo skuteczną taktykę, którą wykorzystywał w kolejnych podbojach.
- Aleksander Wielki został królem po śmierci swojego ojca, Filipa II Macedońskiego (336 r. p.n.e.). Miał wtedy zaledwie 20 lat. Nie trzeba było długo czekać na jego kolejne sukcesy militarne. Już w 335 r. p.n.e. zdecydował się na pacyfikację Teb. Miasto zbuntowało się, a król w odpowiedzi na to zabił około 6000 mieszkańców. Wszystkie tereny zrównał z ziemią, a ocalałych sprzedał do niewoli. Aleksander Wielki był zawsze bardzo skuteczny w swoich działaniach, a najlepszym dowodem na to jest fakt, że w ciągu 15 lat wygrywał praktycznie każdą bitwę.
Czytaj również: Kaligula – okrutny rzymski cesarz, który nie znał granic
- Najbardziej spektakularnym osiągnięciem Aleksandra Macedońskiego był podbój Imperium Perskiego. Głównym jego celem były natomiast Indie. Chciał rządzić krajem odległym i nieznanym. Kampania, którą podjął przeciwko Hindusom, zakończyła się ostatecznie niepowodzeniem. Najprawdopodobniej przyczyną klęski był niesprzyjający klimat i nieznana mu taktyka hinduskich wojsk.
- Aleksander Wielki był znany z brutalności i ogromnego okrucieństwa. Wojny i podboje zaspokajały jego żądzę władzy i krwi, zaś mieszkańcy obleganych przez niego miast byli najczęściej brutalnie mordowani. Podczas oblężenia Tyru (332 r. p.n.e.) Aleksander Wielki nakazał zabić około 7000 ludzi. Ci, którzy zdołali się ukryć, zostali sprzedani do niewoli. Podczas ataku na Gazę (332 r. p.n.e.) wymordowano około 10 000 mężczyzn, a kobiety i dzieci trafiły do niewoli.
Aleksander Wielki: życie prywatne
- Najwierniejszym ogierem Aleksandra Wielkiego był Bucefał. Aleksander poznał go, jeszcze zanim przejął władzę. Podobno zrzucał wszystkich jeźdźców i właśnie dlatego syn Filipa II uznał go za wyjątkowego. Towarzyszył mu przez wiele lat panowania i właśnie na nim wygrał wiele bitew. Pliniusz Starszy uważał, że imię ogiera wzięło się od jego znamienia na łopatce, które przypominało głowę byka. Aleksander Wielki bardzo często występował na rzeźbach i obrazach, siedząc na koniu. Najczęściej jego towarzyszem był właśnie Bucefał.
Czytaj również: Konie słynnych wodzów. Od Bucefała do Kasztanki
- Aleksander Wielki prowadził niezwykle bujne życie erotyczne. Wciąż jego orientacja seksualna nie jest rozpoznana, a badacze mają na jej temat różne opinie. Wielu twierdzi, że był biseksualistą. Król miał trzy żony, wiele kochanek i co najmniej jednego syna.
- Wokół greckich władców i wybitnych osobowości budowano wiele legend. Aleksander Macedoński nie był wyjątkiem. Podobno jego rodzice mieli wielkie wizje na temat przyszłej siły i potęgi syna. Wiedzieli, że odniesie sukces i będzie świetnym władcą. Oprócz tego mówiło się, że za Aleksandrem roztaczała się piękna woń. Wielu uważało, że był to najprzyjemniejszy zapach na całym świecie.
Śmierć Aleksandra Wielkiego
- Aleksander Macedoński zmarł w 323 r. p.n.e. w wieku 32 lat. Jego śmierć jest jedną z największych zagadek świata starożytnego. Przygotowywał się wtedy do kolejnej wojny, kiedy nagle bardzo źle się poczuł. Jedną z teorii mówi, że król zmarł na malarię. W tamtym czasie była to często spotykana choroba, a jej objawy pasowały do tej diagnozy (Aleksander miał silne bóle brzucha, drgawki i zaburzenia umysłowe).
- Według innych uczonych śmierć Aleksandra Wielkiego nastąpiła w wyniku otrucia, skoro – jak zauważono – zachorował on bardzo nagle, dzień po obfitej uczcie. Mimo tego, że Aleksander miał wielu wrogów, to najczęściej za jego otrucie obwinia się Kassandra, który po jego śmierci ogłosił się królem Macedonii i rozkazał zamordować Roksanę, wdowę po Aleksandrze Wielkim.
Czytaj również: Otrzymał 23 ciosy sztyletami. Tak wyglądała śmierć Juliusza Cezara
- A może do śmierci króla doprowadził jego niezdrowy tryb życia? Najłatwiej byłoby zbadać zwłoki, ale niestety dotąd ich nie odnaleziono. Wiemy natomiast, że Aleksander Wielki uwielbiał ostro zakrapiane uczty. Możliwe, że to wszystko wywołało zapalenie trzustki lub marskość wątroby. Historyk Pat Wheatley i toksykolog Leo Schepp twierdzą, że mogło dojść do zatrucia winem. Sfermentowana ciemiężyca biała była środkiem do wywołania wymiotów, ale istniało też ryzyko przedawkowania. Ten napój nie zabijał od razu, a bardzo powoli. To wszystko pasuje do objawów Aleksandra.
Bibliografia
- Kulesza R., Aleksander Wielki, Warszawa 2009.
- Węgłowski A., Co naprawdę zabiło Aleksandra Wielkiego? [https://ciekawostkihistoryczne.pl/2017/09/04/co-naprawde-zabilo-aleksandra-wielkiego/].
Autor: Karolina Spodarek
O autorze: Karolina Spodarek
Absolwentka Akademii Sztuki Wojennej na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe. Duża część programu jej studiów to historie konfliktów, wojen i wielkich władców. To właśnie na studiach zaczęła interesować się historią i postanowiła zgłębiać swoją wiedzę. Zajmuje się na co dzień copywritingiem, a prywatnie jej pasją jest psia psychologia.
(Visited 2 537 times, 4 visits today)
