Władysław Jagiełło królem Czech?
Po śmierci króla Czech Wacława IV Luksemburskiego w 1419 roku przybyło do Władysława Jagiełły poselstwo z Pragi. Posłowie prosili polskiego władcę, aby ten został królem Czech. Obawiali się bowiem, że gdy tron nad Wełtawą obejmie dotychczasowy król Węgier Zygmunt Luksemburski, to upadnie ruch husycki w Czechach.
Król Władysław II Jagiełło nie chciał narażać się papieżowi i odmówił przyjęcia korony św. Wacława. Odpowiedź odmowna Jagiełły i objęcie czeskiego tronu przez prowadzącego politykę antyhusycką Zygmunta Luksemburskiego spowodowały wybuch wojen husyckich.
Warto w tym miejscu wspomnieć, że po śmierci króla Czech Wacława IV Luksemburskiego Jagielle zaproponowano małżeństwo z owdowiałą właśnie Zofią Bawarską. Miała ona w posagu wnieść Śląsk.
Polscy panowie byli bardzo zainteresowani tą ofertą, czynnie ją wspierając. Ale odmiennego zdania był natomiast Władysław II Jagiełło, który ostatecznie wybrał na żonę Zofię Holszańską, do czego namówił go jego kuzyn wielki książę litewski Witold Kiejstutowicz.
Czytaj również: Jan Luksemburski. Ślepy król, który zginął pod Crécy (1346)
Sytuacja po śmierci Zygmunta Luksemburskiego
Śmierć Zygmunta Luksemburskiego w 1437 roku spowodowała, iż o koronę św. Stefana i św. Wacława zaczęli ubiegać się synowie zmarłego w 1434 roku Władysława Jagiełły – Władysław i Kazimierz. Jednak papież nie poparł ich kandydatur, lecz wsparł kandydaturę Albrechta II Habsburga, który w Rzymie cieszył się opinią sztyletu na heretyków.
25 lipca 1434 roku królem Polski został Władysław Warneńczyk. Po śmierci króla Czech i Węgier – Albrechta II Habsburga (27 października 1439 roku) to właśnie on zaczął ubiegać się o koronę czeską.
Z gry wypadł natomiast młodszy brat Władysława, który po zamordowaniu w 1440 roku księcia Zygmunta Kiejstutowicza pojechał na Litwę, by objąć wakujący tron wielkoksiążęcy, który kiedyś należał do jego ojca.
Czytaj również: Ludwik II Jagiellończyk. Król, któremu życie uratowały świnie!
O krok od jagiellońskiego imperium
To, co działo się na Wełtawą, nie było obojętne dla polskich panów, którzy chętnie widzieli na tamtejszym tronie Władysława Warneczyka. To właśnie oni zaraz po śmierci Albrechta II Habsburga udali się do Pragi, by przekonywać Czechów do tej kandydatury.
W ostatecznym jednak rozrachunku staranie te okazały się bezowocne. Kiedy w drugiej połowie 1440 roku odbyła się w Pradze elekcja, kandydatura Warneńczyka nie była na poważnie traktowana. Elekcję wygrał Albrecht Bawarski, a Władysław uzyskał jedynie pięć głosów.
Jak miał pokazać czas, Jagiellonowie kilka dekad później zasiedli na tych trzech tronach. Wszystko dzięki dyplomacji Kazimierza IV Jagiellończyka i pokrewieństwu jego synów z dynastią Luksemburgów!
Czytaj również: Oblężenie Krakowa (1345). Sromotna klęska Czechów
Bibliografia:
- Karol Olejnik, Władysław Warneńczyk (1424-1444), Kraków 2007.
O autorze: Piotr Wojciechowski
Jest absolwentem kierunku dziennikarskiego oraz filologii polskiej w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Pasjonuje się historią polskiej monarchii, szczególnie genealogią władców i ich związkami z dynastiami europejskimi. Jest autorem profilu na Facebooku: „Historia polskiej i europejskiej monarchii to moje życie – blog”. W wolnych chwilach z zamiłowaniem czyta biografie polskich królów i książąt, pogłębiając swoją wiedzę na temat ich życia i panowania.
